Catharine Ashton
Door: Franklin ter Horst (Aangemaakt : 16 juni
2012) (Laatste bewerking: 23 februari 2015)
Catharine Ashton
heeft op 1 november 2014 plaats gemaakt voor een nieuw ‘licht’ op de positie
van buitenlandcoördinator van de Europese Unie. Zij is opgevolgt door de Italiaanse
(ex-communistische) socialistische Federica Mogherini voor een ambtsperiode van vijf jaar.
Evenals haar voorganger de Spanjaard Solana, hield ook Catharine
Ashton, zich bezig met felle uithalen naar Israël. Volgens Ashton zijn de grootste problemen in het Midden-Oosten door Israël veroorzaakt.
Het is volgens haar niet Iran dat met de regelmaat van de klok dreigt Israël
van de wereldkaart te verwijderen. Ook de schendingen van de
mensenrechten in dit land, waaronder het publiekelijk ophangen van
veroordeelden, is niet iets waar Ashton haar energie in wil stoppen. Wat
eveneens haar meest urgente aandacht niet had is de burgeroorlog
in Syrië. Nee, mevrouw had maar één
urgent probleem en dat is Israëls bouwactiviteiten in de Joodse dorpen in
Samaria en Judea! Dat werd door haar uitgelegd als “illegale expansie”
en een belemmering van Europa’s top prioriteit: ,,de vestiging van een Palestijnse staat in de aloude Bijbelse gebieden,
met het oostelijk deel van Jeruzalem als hoofdstad van een Palestijnse staat.”
Catharine Ashton, wiens enige intentie
was, Israël te demoniseren.
Mevrouw eiste een hoofdrol op in het conflict tussen Israël en het PLO-bewind in Ramallah maar liet met haar ongebreidelde ziekelijke vijandigheid jegens Israël duidelijk zien aan wiens kant zij stond. De Joodse wortels werden door haar geloochend en Israëls geschiedenis en landaanspraken genegeerd. Bovendien leek mevrouw geen enkel benul van de materie te hebben. Het is trouwens niet ongebruikelijk dat voor dit soort belangrijke taken, onbenullen worden uitgezocht. Dat schijnt zelfs een aanbeveling te zijn wanneer we de daden van Ashton bezien.
Het duurde maar liefst vijf dagen alvorens zij officieel reageerde op de ontvoering van drie religieuze Israëlische tieners die in een yeshiva in de Eztion Bloc van Joodse gemeenschappen in Judea wonen, door leden van de terreurbeweging Hamas.
Nadat op maandag 19
maart 2012 de 23 jarige moslimterrorist
Mohammed Merah een bloedbad aanrichtte op de Joodse Ozar Hatorahschool in
de Zuid-Franse stad Toulouse, vergeleek Ashton deze beestachtige moordpartij
met wat volgens haar de kinderen in Gaza allemaal door Israëls toedoen te
verduren krijgen.Onder de slachtoffers in Toulouse waren een 30-jarige docent
en zijn twee zoons van drie en zes. Het vierde slachtoffer was een
meisje van acht jaar oud. De moordenaar greep de 8 jarige Miriam bij haar
paardenstaart en schoot haar van dichtbij drie keer door haar hoofd. Een
zeventienjarig meisje, de dochter van het schoolhoofd, raakte bij de
moordpartij ernstig gewond maar overleed later in het ziekenhuis.
Mohammed Merah werd uiteindelijk gedood, na een vuurgevecht
met de politie tijdens een inval in
zijn huis.
Ashtons reactie leidde tot grote woede in Israël maar mevrouw weigerde haar verklaring in te trekken. Alles wat deze vrouw doet ademt de sfeer uit van sympathie voor het corrupte en haatzaaiende PLO-bewind. Haatprediking, inclusief het ontkennen van Israëls bestaansrecht en het verheerlijken van terreur, mag allemaal van Brussel en word geaccepteerd als een zaak van verzet. Volgens Brussel zouden haar woorden sterk uit hun verband zijn gerukt, maar een video bewijst dat Ashton de vergelijking wel degelijk maakte. Catherine Ashtons schandalige vergelijking tussen Toulouse en Gaza -en haar weigering deze verklaring in te trekken- laat zien waar Brussel voor staat.
De ongekozen
leiders in Brussel hebben er een gewoonte van gemaakt de oren en ogen te
sluiten voor de honderden voorbeelden waarin Israël door het PLO-bewind als de
kwade genius wordt voorgespiegeld, terwijl ze zelf het geweld en de terreur
omarmen. Vervolgens wordt Israël ,,het grote obstakel voor de vrede
genoemd.” Ze doen er alles aan de daden en motieven van de moslimdespoten
in Ramallah te verklaren en goed te praten. Sinds het land-voor-vrede-proces is
dit de gangbare politieke koers van Brussel en het Westen. Terwijl door de
eeuwen heen het Joodse volk de schuld kreeg van alle ellende in de wereld moet
vandaag de staat Israël het ontgelden. Juist van Europa
zou men mogen verwachten dat het maatregelen neemt tegen het demoniseren van
Israël, gezien de bedroevende geschiedenis die het jegens het Joodse volk
achter de rug heeft. Maar de leiders in Brussel doen volop mee aan het
schofferen van de Joodse staat. Ashton werkte doelbewust mee aan het
continueren van haat en geweld tegen Israël. Wat Ashton deed was geen ongeluk, maar pure,
kwaadaardige opzet. De terreurbeweging Hamas prees haar uitspraak. Zij kennen Ashton als
sympathisant van hun beweging.
Met regelmaat riep zij Israël op de grenzen te openen voor de hongerlijdende
en ondervoede bewoners van Gaza. Tijdens haar eerste bezoek aan Gaza in het
voorjaar van 2010 zei Ashton: ,,Als je
van Israël in Gaza terecht komt, dan kom je van de 21e eeuw in een
misvormd landschap terecht. Herbouw is onmogelijk omdat Israël de grenzen
blokkeert. Mensen hebben nauwelijks meer tot hun beschikking dan de ruïnes om
zich heen en herbouw is onmogelijk omdat Israël de grenzen blokkeert.”
Een deel van de ruïnes zijn door Israël gebombardeerde
opslagplaatsen voor bommen, raketten en ander oorlogstuig van de fascistische
terreurorganisatie Hamas. Daarnaast zijn er de ruïnes van burgerwoningen die
door Hamas zijn opgeblazen om de Israëlische militairen de opmars te beletten
tijdens de oorlog in januari 2009. Ook zijn er ruïnes die zijn veroorzaakt door
‘bedrijfsongevallen’ zoals de enorme explosie die op 1 augustus 2010 het huis
van de Hamas commandant Ala Adnef verwoeste waarbij 1 dode viel en 24 Arabieren
gewond raakten.
De ruïnes worden door Hamas bewust in stand gehouden daarbij
geholpen door de lokale VN-medewerkers in wiens belang het is om een zo
dramatisch mogelijk beeld over de situatie in Gaza naar buiten te brengen en om
de anti-Israël stemming in de wereld in stand houden. Oude Arabische vrouwen en
kinderen worden door Hamas gedwongen om te blijven leven in fake tentenkampen
midden tussen de puinhopen om zo de Westerse journalisten en allerhande
diplomaten te misleiden zodat Hamas kan laten zien hoe 'vreselijk' Israël met
de bevolking is Gaza omgaat. Dat zorgt namelijk voor de constante toestroom van
buitenlandse giften, én het houdt de banen van de honderden medewerkers van de
diverse hulporganisaties in stand die met dit geld worden betaald. Lokale en
internationale berichtgeving moeten beantwoorden aan strenge regels en
beperkingen en worden bedreigd en gedwongen om alleen de mening van Hamas te
verkondigen.
Dit is het beeld dat journalisten en
naieve diplomaten te zien krijgen.
Dank u Washington, dank u Brussel en dank u belastingbetalers
in het westen voor de gulle giften. Ook noemde Ashton het oostelijk deel van
Jeruzalem bezet gebied evenals de gebieden Samaria en Judea. ,,Europa is
tegenstander van de constructie van huizen in deze gebieden, tegen de
uitzetting van Arabische bewoners en tegen de bouw van het antiterreurhek.”
Natuurlijk zei mevrouw niets over de raketbeschietingen vanuit
Gaza en de onwil van het PLO-bewind en Hamas in Gaza om werkelijk over vrede te
praten. De Britse leider van de Engelse Independence Party Nigel Farage zei
over haar: ,,zij heeft nog nooit een goede baan gehad, en is in haar leven
nog nooit voor iets verkozen, dus ik denk dat zij daarom perfect voor deze
Europese Unie is.”
Bij ieder bezoek rammelde Ashton met de geldbuidel en schonk
zij tientallen miljoenen euro's aan de verschillende terreurorganisaties,
bovenop de vele honderden miljoenen die jaarlijks richting Gaza worden
gestuurd. Daar wordt dankbaar gebruik van gemaakt; allereerst verdwijnt een
groot deel in de zakken van corrupte officials, want corruptie is een algemeen
geaccepteerde 'way of life' op de Gazastrook en in Ramallah. Vervolgens wordt
een minstens zo groot deel opzij gezet om Iraanse raketten, granaten en ander wapentuig
te kopen om Israël mee te bestoken. En dat mag allemaal met toestemming van de
kliek in Brussel en de Nederlandse regering. Van het geld dat over is wordt de
wereldwijde antizionistische propaganda gefinancierd en worden soms ook 'leuke
dingen voor de Arabieren' gedaan, zoals het bouwen van ruime zwembaden en luxueuze winkelcentra,
waar kleren en andere goederen van de 'Zionistische vijand' Israël worden
verkocht.Ashton was het voorbeeld van Europese leiders die hun salaris
verdienen met het vervloeken van de Joodse staat.
Op 29 september 2011 liet Ashton haar anti-Israëlische
sentimenten andermaal de vrije loop tijdens een EU-bijeenkomst in Straatsburg. Zij
opende de vergadering met een ferme sneer naar Israël omwille van het feit dat
de Israëlische regering haar fiat gaf aan de bouw van 1.100 nieuwe Joodse
woningen in de woonwijk Gilo in het zuiden van Jeruzalem. In één en dezelfde
adem loofde Ashton de PLO-leiders Abu Mazen en Salam Fayyad: ,,Het zijn
mensen die onze waarden nauw in hun harten sluiten. Zij geloven in dezelfde
waarden als wij... Ik geloof dat Israël niets beters kan doen dan met hen te
onderhandelen.”
Op 25 oktober 2012 was Ashton in gezelschap van Salam Fayyad,
de premier van het corrupte PLO-bewind in Ramallah in het Arabische dorpje Ras Karkar. Ras Karkar
ligt in Area C, gebied dat sinds 1995 militair en administratief gecontroleerd
wordt door Israël, conform de Oslo
Akkoorden II. Het bezoek van Ashton kwam een week na haar commentaar op Israëls
nieuwbouwplannen in Gilo. Is het niet bijzonder dat juist de leiders in Brussel
die druk doende zijn de soevereiniteit van de individuele lidstaten te
ondermijnen, de eisen van het PLO-bewind ondersteunt in het verkrijgen van een
gebied dat volkenrechtelijk aan Israël toebehoord!
Maar liefst 1000 Juristen van over de hele wereld
hebben een brief aan Ashton
gestuurd waarin wordt gesteld dat de Europese Unie
volkomen verkeerd zit met de bewering dat de Joodse gemeenschappen in Judea en
Samaria (de West Bank) illegaal zijn.
Ashton
met Fayyad in Area C.
Ashton stond ook weer vooraan om Israël te veroordelen voor de
bouwplannen in Gilo, een buitenwijk van Jeruzalem. Ashton verkondigde de leugen
dat de ‘nederzettingen’ ‘volgens internationaal recht, illegaal’ zijn. Dat zijn ze niet want volgens
artikel 80 is de VN gehouden aan documenten die indertijd nog door de
Volkerenbond zijn aangenomen. Er is namelijk na het mandaatbesluit tot de dag
van vandaag nooit een nieuw volkenrechtelijk besluit geweest.Gilo is één van de
vijf ringwijken van Jeruzalem en een integraal deel van Jeruzalem. Dit
stadsdeel werd ontwikkeld na de Zesdaagse
Oorlog van 1967, net als Ramot, Ramat Shlomo en Pisgat. De burgemeester van
Jerusalem, Nir Barkat, veroordeelde de afkeuring met de woorden: ,,Gilo is een onafscheidelijk deel van
Jeruzalem, en we zijn niet van plan om ons daarvoor te verontschuldigen. We
zullen doorgaan met het bouwen van
tienduizenden appartementen verdeeld over de hele stad voor alle sectoren.”
Is het niet zo dat God “Israël tot een licht der natiën heeft gesteld?” Jesaja
42:6-7 Ik, de Here, heb u geroepen in gerechtigheid, uw hand gevat, u
behoed en u gesteld tot een verbond voor het volk, tot een licht der natiën: om
blinde ogen te openen, om gevangenen uit de kerker te leiden, uit de gevangenis
wie in duisternis gezeten zijn.
Op dinsdag 19 maart 2013 rammelde de Europese Unie opnieuw met
de geldbuidel door 42
miljoen Euro in de bodenloze put van de “Bende van Ramallah” te storten. Volgens
Catherine Ashton gaat het om een hulpakkoord om de banden met het PLO-bewind te verstevigen en de
economische ontwikkeling te bevorderen. Ashton vertelde de bezoekende Salam
Fayyad een actieplan dat door de leiders van de EU is goedgekeurd, gebaseerd is
op een “gedeelde verplichting om onze tweezijdige relaties te verdiepen en ons
bevoorrechte partnerschap te versterken.” Het plan voorziet uiteindelijk een
“complete volwaardige Associatieverdrag” met de EU, merktte Ashton op. Ashton
zei dat het partnerschap gebaseerd is op een verplichting tegenover een
“Palestijnse staat,” duurzame economische ontwikkeling, fiscale consolidatie en
“het verbeteren van sociale samenhang over Palestina.” “Door deze investering,
zal de EU beduidend bijdragen tot de verbetering van de levensomstandigheden
van de Palestijnse bevolking door twee afzonderlijke projecten op de West Bank
en in de Gazastrook,” zei Ashton.
Op 5 mei 2013 haalde Ashton
opnieuw uit naar Israël vanwege Israëls aankondiging 296 huizen te willen
bouwen in Beit El in Judea en tevens omtrent de spanningen die op 8 mei de
Tempelberg beroerden.Mevrouw zei “verstoord te zijn door de bouwplannen en de
onrust op de Tempelberg waarbij de Moefti
van Jeruzalem Mohammed Hossein werd
aangehouden vanwege zijn betrokkenheid in het werpen van stoelen naar
een groep Joden die de Tempelberg bezochten.” De bouwplannen waren eerder
goedgekeurd door de regering, als deel van het bereikte akkoord met de
“kolonisten” over de ontmanteling van de ‘illegale’ buitenpost Ulpana op
de West Bank.Volgens haar ondermijnen dit soort gebeurtenissen
‘vredesbesprekingen’.
De reacties van Ashton maakten duidelijk dat zij helemaal
niets van het conflict tussen Israël en het PLO-bewind heeft begrepen. Ook zij
dacht dat vrede te koop was en dat het bewind serieus in staat is efficiënt
leiding te geven aan een democratisch land. Er bestaan echter talloze bewijzen
die aantonen, dat de burgers die onder leiding van deze bende staan, een
slechte toekomst tegemoet gaan. Ze hebben van meet af aan al te maken met
ondemocratische besluiten, geloofsvervolging
en discriminatie. Brussel gelooft dat er nog wat ‘oneffenheden’ glad gestreken
moeten worden, maar dat het uiteindelijk allemaal goed komt. Maar dat is
allemaal holle retoriek want in de voorbijgaande twintig jaar is er nooit
sprake geweest van serieuze vredesonderhandelingen met Israël of de echte wil
een democratie op te bouwen.
Dat de in maatpak gestoken
“Bende van Ramallah” totaal niet is geïnteresseerd in vrede en
coëxistentie met Israël mag ook nog eens blijken uit een uitspraak van Jibril
Rajoub in een interview met de Libanese televisie zender Al-Mayadeen
op 30 april 2013. ‘Ik zweer dat als
we een atoomwapen hadden, we het vanmorgen nog gebruikt zouden hebben.’ Volgens
Rajoub blijft het PLO-bewind het ‘onderhandelingsspel’ alleen met Israël
spelen, omdat het hen momenteel aan militaire kracht ontbreekt om de Joodse
staat te verslaan. Ze zullen dus alles in het werk stellen militaire middelen
te verwerven om in een volgende terreur ronde de strijd tegen Israël aan te
binden. Daarvoor worden ze bijgestaan door Brussel
(financieel) en in militair opzicht door Washington
en niet te vergeten Groot-Brittannië.
In zijn vorige functie als hoofd van de PLO-politie en veiligheidsadviseur van
de voormalige terreurleider Yasser Arafat, werd Rajoub door westerse leiders
alom geprezen als ‘gematigd’.
Catherine Ashton was voor een belangrijk deel verantwoordelijk
voor deze alsmaar toenemende irritaties in de verhouding tussen Europa en
Israel. De Jerusalem Post publiceerde op 26 december 2012 een analyse over deze
verhouding. Dit artikel ging onder andere in op de Europese obsessie met
betrekking tot Israëls bouwplannen en de Israëlische nederzettingen. Ashton
geeft in haar verklaringen herhaaldelijk blijk van bevooroordeeldheid. Bovendien bevatten veel van de verklaringen
waarin zij Israel veroordeelt onwaarheden. De “Bende van Ramallah” was
bijzonder gelukkig met Ashtons optreden maar onder de Israëlische bevolking en
politici was het vertouwen in Ashton en de EU praktisch nul. Ashton was totaal
niet geïnteresseerd in de misstanden van het PLO-bewind.
Op 19 juni 2013 was Ashton voor de zoveelste keer op bezoek in
Jeruzalem om premier Netanyahoe onder meer de wacht aan te zeggen over Israëls
bouwplannen in Samaria en Judea. Mevrouw was bezig aan een rondreis waarbij ze verschillende
landen aandeed zoals Jordanië, Irak, Libanon, Egypte, Israël en niet te
vergeten de “Bende van Ramallah” waar ze een ontmoeting had met terreurbaas Abu
Mazen en en de nieuwe premier Rami Hamdallah. Op donderdag 20 juni reisde ze
door naar Gaza voor een ontmoeting met Filippo Grandi de chef van de
VN-organisatie voor Arabische vluchtelingen (UNRWA). “Het is de Werelddag van
de Vluchteling (World Refugee Day) en ik heb ervoor gekozen om op deze dag hier
te zijn,” sprak Ashton.
Ashton opnieuw in Gaza.
Verder eiste zij van Israël onmiddellijk de grenzen te openen en de blokkade van Gaza te beëindigen.
Natuurlijk repte zij met geen woord over het feit dat – ondanks het vermeende
beleg van Gaza – dat Israël voortdurend humanitaire hulp toelaat in Gaza en
honderden internationaal gefinancierde en gemonitorde projecten in Gaza
ondersteunt. Natuurlijk sprak mevrouw met geen woord het schenden van de
mensenrechten door de terreurbeweging Hamas ten aanzien van de eigen bevolking,
de onderdrukking van de vrije meningsuiting, het drastisch beperken van de
vrouwenrechten, het uitvoeren van doodstraffen en executies enz. Op zaterdag 22
juni 2013 liet Hamas opnieuw twee Palestijnen opknopen op beschuldiging van
collaboratie met Israël. Vaak gaat het
om tegenstanders van Hamas en hebben de gehangenen niets met collaboratie van
doen. De twee mannen werden opgehangen in overeenstemming “met de Palestijnse
wettelijke bepalingen.” Ook sprak Ashton met geen woord over permanente oorlog-
en haatretoriek jegens de Joden en Israël door het Hamas geboefte. Het was haar zoveelste rondje Israëlbashen op het hoogste
diplomatie niveau. Ashton kwam niet naar het Midden-Oosten,
Israël, Gaza en de PLO-gebieden om politieke oplossingen te bedenken en voor te
stellen, maar om Israël te demoniseren en te verguizen.
Terwijl het handvest van Hamas onverminderd oproept tot vernietiging van
Israël, reageerde Ashton met instemming over de “herstelde” Palestijnse
eenheid tussen de “Bende van Ramallah” en Hamas. Zij sprak van een “belangrijk element voor het bereiken van een
tweestatenoplossing”. Zowel door de Verenigde Staten als door de 28 lidstaten van de Europese Unie alsmede door Ban Ki-moon, de
secretaris-generaal van de Verenigde Naties, werd deze ‘terreurregering’
vrijwel onmiddellijk erkend, niettegenstaande het feit dat Hamas door zowel de
VS als door de Europese Unie op de zwarte lijst van verboden terreurorganisaties
hebben staan.Voor alle duidelijkheid herhaalde Hamasterreurleider Mahmoud
al-Zahar op 29 april 2014 nog maar eens Hamas nooit het bestaanrecht van Israël
zal erkennen. “Hamas TV liet er geen twijfel over bestaan wat ze van plan zijn.
De samenwerking
om Israël van de kaart te vegen lijkt het gezamenlijke doel te zijn. Onze oogst zal
jullie hoofden zijn.”
Terug naar: Inhoud